Z najstarszej historii

1223

Biskup wrocławski Wawrzyniec w dokumencie protekcyjnym dla norbertanek rybnickich potwierdził dziesięcinę z miejscowości położonych w kasztelanii cieszyńskiej, m.in. Bielowicka (Beleuisco) i Świętoszówki przedmieście (Suenchizi Suburbium). Na liście świadków tego dokumentu podpisany jest m. in. Sventossi (Świesz vel Świętosz). Najprawdopodobniej na terytorium Świętoszówki powstał w późniejszym okresie Grodziec.

1305

Spis dziesięcin biskupów wrocławskich ?Liber fundationis episcopatus Vratislaviensis (Regestrum Uysdense) wymienia po raz pierwszy wsie w księstwie cieszyńskim, m.in.: Grodziec wieś Świesza (Grodische villa Snessonis). Na przełomie XIII i XIV w. występuje w księstwie cieszyńskim rycerz pochodzenia polskiego ? podstoli książęcy Świesz (Świętosz). Z dużym prawdopodobieństwem można stwierdzić, iż w okresie tym istniała już siedziba właścicieli wsi, posiadająca charakter obronny, której zadaniem była ochrona drogi oraz tzw. szlaku solnego między Cieszynem, Skoczowem i Bielskiem. Od siedziby tej nowa wieś przyjęła nazwę Grodziec (także Grodecz, Grodetcz, Grodetz, Grodiecz, Grodzietz, Grodietz, Grodzicz, Groyecz, Grojec, Hradec).

1325

W dokumentach dotyczących historii biskupstwa wrocławskiego wymieniona jest wieś Grodziec, jako nie posiadająca kościoła. Od tego czasu aż do 1442 r. wieś nie jest w dokumentach wzmiankowana.

1335-1342

Spisy świętopietrza z lat 1335-1342 nie wymieniają w Grodźcu parafii, choć jej istnienie nie jest wykluczone. Grodziec był wsią niewielką i nie posiadał 50 łanów, co wystarczyło, zgodnie z dokumentem księcia Henryka II z 1261 r., aby we wsi można było fundować kościół.

1447

Spis świętopietrza wśród 50 miejscowości parafialnych księstwa cieszyńskiego wymienia Grodziec. Jest to pierwsza pisemna wzmianka o istnieniu kościoła i parafii w tej wsi, jednakże można przyjąć, że znaczna część nowych parafii, w tym i w Grodźcu, powstała jeszcze przed XV wiekiem lub najpóźniej na przełomie XIV i XV w. Grodziec należał do archidiakonatu opolskiego i archiprezbiteriatu cieszyńskiego.

Mariusz Makowski