Pod sklepieniem świątyni
Do kościoła wchodzi się przez masywne drzwi ozdobione kamienną supraportą w kształcie gotyckiego maswerku z krzyżem. Po obu stronach drzwi wykuto w kamieniu daty położenia kamienia węgielnego i poświęcenia kościoła: 2.12.1908 i 18.8.1910. W przedsionku (kruchcie) o wym. 6,5 x 6,5 m umieszczone zostało renesansowe kamienne epitafium z wyobrażeniem postaci Henryka Grodeckiego z 1587 r., przeniesione ze starego kościółka. Nad kruchtą wznosi się wieża, w której wnętrzu zawisły trzy dzwony o imionach: św. Bartłomiej, św. Józef i św. Barbara.
Do nawy głównej wejście prowadzi poprzez trzy łuki wsparte na przysadzistych kolumnach. Wspierają one chór z neogotyckim prospektem organowym. Sama nawa o wymiarach 21,2 x 12,5 m i wysokości 10,3 m stanowi halę o czterech przęsłach z krzyżowo - żebrowymi sklepieniami. Na ścianach rozmieszczono neogotyckie stacje Męki Pańskiej z zacheuszkami. Przestrzeń wypełniają dwa rzędy snycowanych, neogotyckich ław dla wiernych. W tylnej części nawy mieści się wejście do niewielkiej kaplicy, poświęconej obecnie św. Melchiorowi Grodzieckiemu.
Plan łacińskiego krzyża wyznacza niewielka nawa poprzeczna, o wymiarach 20 x 7 m i wysokości 10 m, posiadająca także krzyżowo - żebrowe sklepienia. W lewym ramieniu mieści się ołtarz z figurami MB z Dzieciątkiem, św. Jana Nepomucena i św. Jadwigi Śląskiej. W prawym ramieniu stoi bliźniaczy ołtarz z figurami św. Józefa z Dzieciątkiem, św. Franciszka i św. Melchiora Grodzieckiego. Tam też znalazł swe miejsce ołtarz Bożego Grobu oraz chrzcielnica z rzeźbą Chrztu Chrystusa ze starego grodzieckiego kościoła. W obydwu stronach transeptu zlokalizowano także neogotyckie konfesjonały.
Gotycki łuk tęczowy oddziela nawę od oktogonalnego prezbiterium. Jego wielkość wynosi 7,5 x 6 m, a zamknięte zostało na wysokości 9,5 m krzyżowo - żebrowym sklepieniem z dwoma zwornikami. Na kilku stopniach wznosi się mensa głównego ołtarza z tabernakulum, który podobnie jak boczne, utrzymany został w neogotyckim stylu. Pod ostrołukowymi baldachimami, zwieńczonymi strzelistymi sterczynami, umieszczone zostały figury: centralna patrona kościoła św. Bartłomieja Apostoła, Serca Maryi i Jezusa Chrystusa. Pochodzą one ze starego kościoła, a wykonał je w 1899 r. Robert Hanel z Nowego Jiczina. W szczycie znajduje się niewielka figura błogosławiącego Dzieciątka Jezus. Przed ołtarzem, po jego lewej stronie, zawieszono neogotycką ambonę z płaskorzeźbami czterech Ewangelistów oraz Chrystusa jako pasterza, zwieńczona baldachimem z symbolem Ducha św. - gołębicą oraz figurą błogosławiącego Jezusa. Ambona ta, którą w 1899 r. ufundował kolator kościoła Franciszek Strzygowski, znajdowała się wcześniej także w starym kościele. Po lewej stronie prezbiterium usytuowano pomieszczenie loży kolatorskiej z oknem na ołtarz, a po prawej zakrystię.
Wyposażenie wnętrza kościoła - ołtarze, konfesjonały, ławy - wykonane zostały przez Ludwika Maxa Linzingera (1860-1929), znanego rzeźbiarza i twórcę ołtarzy z Linzu (wystawił on w wiedeńskiej katedrze św. Stefana neogotyckie ołtarze świętych Kosmy i Damiana oraz św. Leopolda, a także transept organowy w Votivkirche). Wraz z organami słynnej wytwórni ?Rieger-Kloss? w Krnowie oraz dzwonami z odlewni Schwabego w Białej urządzenie grodzieckiej świątyni kosztowało niebagatelną sumę 60.000 koron. Koszty te pokryte zostały z ofiar parafian grodzieckich i własnych środków ks. Łomozika, które z powodzeniem zapobiegliwie pomnożył. Jeszcze w trakcie budowy, w Święto Narodzenia NMP - 7.09.1909 r., odbyło się uroczyste sprowadzenie przyozdobionych kwiatami trzech dzwonów do Grodźca, które poświęcił dziekan i proboszcz z Pierśćca ks. Henryk Sobecki.
